Pod dworcem głównym w Szczecinie oraz w skarpie przydworcowej usytuowany jest schron zbudowany w czasie II wojny światowej.
Niemcy budując go wykorzystali podziemia XVIII-wiecznych fortyfikacji. Służył ochronie ludności cywilnej Szczecina do końca wojny i wówczas nosił nazwę Stettin HBF-Kirchplatz. W czasie nalotów był schronieniem nawet dla 5 tysięcy osób. Znajduje się na głębokości 5 pięter, a żelbetowe ściany i strop mają grubość niemal 3 metrów.
Powierzchnia całkowita schronu wynosi ok. 3 tysięcy metrów kwadratowych. Po przekazaniu Szczecina Polakom przebudowano go na schron przeciwatomowy, gdzie do lat 90-tych odbywały się szkolenia obrony cywilnej. Jest to jeden z największych schronów przeciwatomowych w Europie i największy w Polsce.
Obecnie schron jest udostępniony dla ruchu turystycznego.
